Drodzy Rodzice!
Jako psycholog pracujący z przedszkolakami, widzę jak coraz częściej rozmawiacie ze swoimi dziećmi na temat ich emocji. Tych przyjemnych, jak również tych nieprzyjemnych. Słyszę od dzieci, że czytacie książki o emocjach, wyjaśniacie im skąd się biorą, jak je można okazywać.
Mimo wszystko moi podopieczni często mają trudność w nazwaniu swoich emocji, krępują się je okazać lub nawet nie wiedzą, że "tak można".
Ostatnio często od dzieci słyszę, że "Nie można się złościć". Kiedy pytam "Czemu?", w odpowiedzi słyszę - "To niegrzeczne...".
Wychodząc na przeciw potrzebom jakie zauważyłam, pragnę poruszyć temat - Jak rozmawiać o emocjach z dzieckiem.
1. Zacznij od siebie.
Warto zauważyć, że sami - jako dorośli mamy czasem trudność w określeniu tego jak się czujemy. Naucz się określać swoje stany emocjonalne i nazywaj je głośno. Nazywaj swoje emocje przy dziecku.
" Dzisiaj jestem szczęśliwa, bo kupiłam fajną bluzkę!"
"Jest mi smutno, kiedy na mnie krzyczysz".
Dzięki temu dziecko będzie wiedziało, że Ty też czujesz różne emocje i to jest w porządku!
2. Akceptuj.
Mamy ogromną trudność w wyrażaniu emocji, głównie tych nieprzyjemnych.
Dzieci mają jeszcze trudniej, szczególnie, że boją się braku akceptacji ich uczuć, ze strony najbliższych im osób.
Jeśli dziecko się złości - to naprawdę jest prawidłowe zachowanie. Smutek również jest częścią Naszego życia. Niestety - choć bardzo pragniemy nie uchronimy dziecka przed tymi uczuciami.
Wszystkie emocje, te przyjemne i nieprzyjemne przewijają się w ciągu Naszego życia, jeśli nie zaakceptujemy ich u dzieci, to jak one poradzą sobie z porażką, smutkiem czy złością w dorosłości?
Pozwól dziecku się pozłościć, popłakać czy też poskakać z radości. Po prostu przy nim bądź, okaż wsparcie i spróbuj zrozumieć jego emocje. Szczególnie, że coś, co dla nas jest drobnostką dla dziecka może być końcem świata.
3. Bądź lustrem.
Jeśli widzisz, że dziecko przeżywa jakąś emocję - nazwij ją. To naprawdę jest proste!
Kiedy dziecko wraca z przedszkola i jest zadowolone, bo wróciło z dyplomem powiedz: „Widzę, że jesteś dumny!”
Gdy pokłóci się z kolegą: „Pewnie czujesz smutek, to musi być dla Ciebie trudne!”
A kiedy się złości, bo pora zakończyć zabawę: „Widzę, że jesteś zdenerwowany, bo kończysz robić coś, na co masz ochotę.”
Dziecko dostrzeże swoje emocje dzięki Tobie, jednocześnie poczuje się zrozumiane i zaakceptowane.
4. Naucz jak
Pokaż dziecku jak można okazywać emocje. Jak już wspominałam - wszystkie emocje są w porządku, jednak nie wszystkie zachowania są akceptowane.
Naucz dziecko jak można poradzić sobie z emocjami. Może zamiast w złości rzucić zabawką - warto potupać, albo nawet krzyknąć? A kiedy jest się smutnym, to może by pomogło przytulenie maskotki? Warto również trochę pofantazjować, powyobrażać sobie jak wielka i ogromna jest ta złość?
5. Znajdź czas.
Znajdź czas na rozmowę, o tym jak się czujecie, jaki macie humor. Zawsze zachęcam rodziców do zaopatrzenia się w kartkę z obrazkami przedstawiającymi emocje, na której będzie można wskazywać swój humor i podzielić się jego powodem.
Może zróbcie sobie wieczorny rytuał przed snem, kiedy wspólnie, całą rodziną rysujecie swoje emocje w "pamiętniku" lub zaraz po wstaniu rysujecie na zmywalnej tablicy swoje humory?
Wspólny czas jest ogromnie cenny, mimo zabiegania warto wygospodarować w ciągu dnia 10 minut na wspólną rozmowę o swoich emocjach!
PAMIĘTAJ!
Wszystkie emocje ( nawet złość) są okej – póki nie robimy swoim zachowaniem krzywdy innym! Nie zabraniaj dziecku czuć smutku, wstydu czy złości – jeśli jego nie przeżyje teraz – wszystkie małe złości uzbierają się w jedną wielką złość, która będzie musiała, gdzieś „wybuchnąć”.
Z całego serca polecam również gry:
Pytaki
Kalejdoskop emocji
Góra Uczuć
Memory z Emocjami
Pajdohistoryjki
oraz literaturę:
„Self-Reg. Opowieści dla dzieci” A.Stążka-Gawrysiak
„ Jesteś ważny, Pinku!” A. Waligóra
„ Uczucia. Co to takiego?” S. Bloch
„ Uczuciometr Inspektora Krokodyla” S. Isern
„ Wielka Księga Emocji” Esteve Pujol i Pons
„Bajkoterapia, czyli bajki-pomagajki dla małych i dużych” wielu autorów
„ Odwagi zajączku!” J. Anger
„ Koala, który się trzymał” R. Bright, J. Field ( i inne z tej serii)
„ Jestem wściekły! Jako pokonać złość.” D. Geisler
„ Moja supermoc. Uważność i spokój żabki. Gry i zabawy mindfulness” E. Snel